امید به زندگی

امید به زندگی شاخصی آماری است که در واقع میزان امید و انتظار مردم را به زندگی می سنجد.در واقع با تعدادی شاخص مختلف که برخی از آنها از وضعیت کشوری که در آن زندگی می نمائیم استخراج می شود و برخی از آنان از وضعیت خانوادگی و محیطی و حتی برخی از رفتارهای فردی. واقعیت این است که بین امید به زندگی و عمر واقعی در میانگین آماری در کشورها تفاوت زیادی وجود ندارد به عنوان مثال اگر در کشور ایران متوسط ،امید به زندگی آقایان 69.4 سال می باشد. میانگین عمر در این کشور نیز 73.2 می باشد. پس می توان به این شاخص اعتماد جدی نمود. شاخصهایی که جهت امید به زندگی وجود دارد مواردی مانند جمعیت، نوع شغل، تحصیلات ، وراثت، مرگ و میر و ... می باشد. شاید به ظاهر برخی از سوالات این تست برای کسانی که در این آزمون شرکت می نمایند بی معنا باشد ولی باید گفت که چنین نیست. به عنوان مثال شاخص تحصیلات شاید در ظاهر با عمر رابطه ای نداشته باشد ولی اگر قدری دقت نمائیم خواهیم فهمید که میانگین رعایت بهداشت در افراد تحصیلکرده نسبت به سایرین بیشتر است و طبیعی است که بهداشت با طول عمر رابطه مستقیم دارد.
مطابق آماری که سازمان ملل منتشر نموده است کشورهای ژاپن، هنگ کنگ، ایسلند، سویس و استرالیا به ترتیب در جهان از مقام های نخست برخوردار شده اند که با حدود ۸۲ سال از میانگین جهانی ۲۲ درصد بالاتر است. میانگین جهانی امید به زندگی خانمها از آقایان حدود 4.5 سال بیشتر است .
در ایران نیز نسبت میانگین امید به زندگی در جهان 5.5% بالاتر است.
به هر حال علاوه بر جذابیت تست امید به زندگی در روان یاب، باید گفت که سوالات این آزمون موارد پر اهمیت در زندگی را به ما یاد آور می شود.

مسعود خرازانی

0