بسیاری از موارد هستند که نبودن آنها باعث سختی و عذاب می شوند و باعث می شوند احساس شادی در زندگی یا کم شود و یا از بین برود ولی وجود آنها الزاما باعث شادی و خوشبختی نخواهد شد. مانند سلامتی و آزادی و پول.قطعا بیماری و زندان و فقر باعث ناراحتی می شوند ولی این به آن معنا نیست که افراد آزاد و سالم الزاما شاد یا خوشبخت هستند. ولی به راستی چه شده که اکثر مردم پول را مساوی شادی یا خوشبختی می بینند؟ دلایل زیر ریشه این خطای شناختی را مشخص می نماید.
1- عدم برخورداری از چیزی باعث می شود که افراد تصور نمایند که خوشبختی در چیزی است که ندارند مانند سلامتی برای بیمار و آزادی برای زندانی. چون پول به مقدار کافی در اختیار مردم نیست این تصور شکل گرفته که علت عدم احساس خوشبختی نداشتن پول به مقدار دلخواه است.
2- چون پول به تنهایی قابلیت به دست آوردن اکثر چیزها را دارد در ذهن ناخواسته این تصور شکل می گیرد که توان به دست آوردن خوشبختی را هم دارد.
3- از آنجایی که افراد پول دار در شان خود نمی بینند که برای سایرین از مشکلات خود بگویند مردم تصور می نمایند که آنها فاقد مشکلات و ناراحتی هستند. در صورتی که وقتی مشکل مادی نباشد یعنی به قدری عمیق است که قابل بازگو کردن نمی باشد.
حقیقت این است، تعریف معنای زندگی است که، باعث خوشبختی یا بدبختی می شود نه صرفا پول، زیرا کرارا مشاهده شده که افراد پول دار خوشبخت نبودند.