اغلب افراد به جای اینکه شاخص های خوشبختی را شناسایی کنند، در واقع شاخص های بدبختی را شناسایی می کنند. آنها به دنبال مواردی می گردند که اگر نباشد، ممکن است بدبخت شوند. مواردی مانند سلامتی، ثروت، محبوبیت و ... ولی باید صراحتا گفت، بله احتمالا بیماری و فقر انسان را بدبخت می کند ولی الزاما داشتن موارد سلامتی و ثروت، انسان را خوشبخت نمی کند.
ما افراد زیادی را می شناسیم که در سلامت کامل به سر می برند و مشکلات مالی هم ندارند، ولی احساس خوشبختی نمی کنند. واقعیت این است که خوشبختی یک نگاه به زندگی است. این است که انسان قبول کند که زندگی معقولی دارد. این پذیرش است که احساس خوشبختی را به همراه می آورد. با مطالعه درست فلسفه زندگی، رفته رفته انسان احساس خوشبختی می کند.