عشق واقعی حاصل شناخت است و این شناخت به ما می گوید که فردی خاص ارزش این را دارد که برایش انرژی بیشتری بگذاریم. در واقع بیشتر به او فکر کنیم بیشتر برایش تلاش کنیم و شادی ها و ناراحتی های او را برای خود دانسته و در آن شریک شویم و حتی در حد اعلای آن برای او بمیریم.
ولی عشق در یک نگاه اساسا فاقد شناخت است و قطعا ریشه آن عواطف زودگذر است و برای فردی که او را نمی شناسیم، اساسا نه می توانیم انرژی بالایی بگذاریم و نه درست است که آن کار را انجام دهیم.