بارها برایمان اتفاق افتاده که در تصمیم گیری بین دو یا چند موقعیت دچار مشکل شده ایم و انتخاب کردن برایمان دشوار می شود. در چنین مواردی، معمولا فرد یا سعی می کند بطور مستقیم یا غیرمستقیم، تصمیم را به عهده افراد دیگر بگذارد و یا انتخاب یا تصمیم گیری را آنقدر به تعویق اندازد تا به ناچار، شرایط و موقعیت او را وادار کند تا تصمیمی اتخاذ کند که عملا در چنین مواردی تنها یک راه برای انتخاب وجود دارد، چون سایر موقعیت ها به واسطه تعویق تصمیم گیری، خودبخود حذف می شوند.
فردی که دارای مهارت تصمیم گیری می باشد، به خوبی می داند که انتخاب یک مسیر، موقعیت، راه حل و ... به معنای چشمپوشی از سایر موقعیت هاست و هر انتخاب و تصمیمی عواقب مخصوص به خود را داراست که چه بسا برگشت ناپذیر باشند. بنابراین با سنجیدن مزایا و معایب هر مسیر و شرایط روحی و آمادگی ها و توانایی های خود، با کمترین تردید و ابهام، می تواند بهترین تصمیم را بگیرد و انتخاب مسیرهای زندگی خود را به دست دیگران یا سرنوشت نسپارد.
به عنوان مثال، فردی دو انتخاب برای دانشگاه دارد: رشته دلخواهش در شهر دیگر و رشته نه چندان دلخواه در شهری که زندگی می کند. چنین فردی با داشتن مهارت مناسب تصمیم گیری می تواند در مزایای هر انتخاب اولویت بندی هایی داشته باشد و نهایتا بهترین تصمیم را با مسئولیت خود، اتخاذ کند.