معمولا زمانی که در خانواده، کسی دچار اعتیاد می شود، رفتارهای دیگران به صورت افراط و تفریطی می باشد. افراط به این معنی که با او برخوردی خشن به همراه پرخاشگری می نمایند و در صحبت با فرد معتاد همه چیز مورد اهمیت است (آبروی خانواده، آسیب هایی که خانواده دیده است و ...) مگر خود فرد. و تفریط نیز به این صورت است که از مقابله و رویارویی با فرد معتاد هراس دارند و به همین دلیل با او گفتگو نمی کنند.
حالت متعادل این است که باید با فرد معتاد گفتگو کنیم و فلش گفتگو به سمت منافع او باشد. به او بگوئیم که ما تو را درک می کنیم و می دانیم که برای ترک، اضطراب داری ولی این اضطراب کاذب است و می توان با کمک یکدیگر و متخصص این زمینه، در عملیات ترک موفق بود. البته باید گفت که این کار باید با قاطعیت باشد و معتاد بداند که اگر نخواهد همکاری نماید در آخر متحمل هزینه نیز خواهد گردید.