اساسا اختلالات روانی به دوقسمت روان رنجوری و روان پریشی تقسیم می شود. روان رنجوری (نوروتیک) به معنای احساسهای ناخوش آیند افراد می باشد که شادی را از آنها سلب می کند ولی ادراک و تفکر آنها سالم می باشد و دقیقا به همین دلیل است که برخی معتقدند نیاز به رواندرمانگر ندارند زیرا ادراکات آنان سالم است!!. گروه دیگر که مبتلا به روان پریشی(سایکوتیک) می شوند دچار هذیان(اختلال در تفکر) یا توهم(اختلال در ادراک) می گردند که معمولا از طریق روانپزشکان و دارو درمانی بهترین نتیجه را در روند درمان به دست می آورند. به هر حال رواندرمانی فرآیندی است که به بهبودی وضعیت بیمار در دو سطح روان رنجور و روانپریش می پردازد.